ฉากเด่น ฉากดัง ฉากในฝันชวนฟินจาก BUDDY HOPE สองอสูรป่วนคู่กัดในตำนาน
เมื่อพูดถึงนิยายเรื่องโปรดของนักอ่านแต่ละเรื่อง แน่นอนว่านอกจากภาพรวมที่เราชื่นชอบในนิยายเรื่องนั้น ๆ แล้ว ฉากหนึ่ง ๆ จากเรื่องนั้นก็สามารถทำให้เราตกหลุมรักเข้าอย่างจังได้เช่นกัน อาจจะเป็นที่เราชอบมากถึงขนาดอ่านซ้ำ ๆ แค่ฉากนั้นฉากเดียว แต่อ่านยังไงก็ไม่เคยจะเบื่อเสียที หรือจะเป็นฉากที่เราอ่านและตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรก และไม่เคยอ่านซ้ำอีกเลยเพราะกลัวว่าความรู้สึกของความประทับใจนั้นจะแปรเปลี่ยนไป
วันนี้ ตีตี้จึงจะมายกตัวอย่างฉากและประโยคเด่น ๆ จากเรื่องเพื่อขุดหลุมไว้ตกนักอ่านให้รักนิยาย BUDDY HOPE สองอสูรป่วนคู่กัดในตำนาน เล่มใหม่นี้จากคุณ Karina.B กัน ! ลุยเลย !
ฉากเด่น 1 เตียงโลงศพ
การนอนเบียดกันในที่แคบ ๆ ก็ไม่ได้แย่นัก เพราะมันทำให้อบอุ่นขึ้นมาก นอกจากความอบอุ่นในค่ำคืนอันหนาวเหน็บแล้ว ยังทำให้รู้สึกปลอดภัย ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครหายไปไหนได้ง่าย ๆ
ฉากเด่น 2 คำว่าครอบครัว
แม้ไม่ใช่คนรัก แต่ก็ดูแลกันได้เป็นอย่างดี เพราะเป็น ครอบครัว ไงล่ะ 👨👦👦 คำว่า “ครอบครัว” ไม่ใช่เพียงแค่อาศัยอยู่ด้วยกันเท่านั้น แต่เป็นการดูแลกันให้ดีที่สุด เช่นที่โฮปและเหล่าเด็กอสูรเอาใจใส่กันและกัน 🤍
ฉากเด่น 3 ใครห่วงเจ้า !
ถึงจะโตขึ้นแค่ไหน แต่ก็ยังซึนเดเระไม่มีเปลี่ยน เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ทำไมคนถูกเลี้ยงดูถึงเป็นฝ่ายห่วงพี่เลี้ยงกันล่ะ ? ถ้าอยากรู้ก็ต้องหาคำตอบด้วยตัวเองแล้วแหละ
เป็นยังไงบ้าง น่ารักสุด ๆ ไปเลยใช่ไหมล่ะ ? แต่จริง ๆ แล้ว ฉากเด่น ฉากดัง ฉากในฝันชวนฟินจาก BUDDY HOPE สองอสูรป่วนคู่กัดในตำนาน ไม่ได้มีเพียงเท่านี้นะ หากอยากอบอุ่นและสุขใจไปกับกลิ่นของมิตรภาพลูกผู้ชาย (แบบที่เป็นคู่กัดกัน) ก็ห้ามพลาดเล่มนี้แล้วแหละ 😌
เมื่อความสงบสุขมาเยือนได้ไม่นาน พี่เลี้ยงคนสำคัญอย่าง โฮป ก็ถูกลักพาตัวไปอีกครั้ง โชคดี (?) หน่อยที่คราวนี้ไม่ได้ถูกจับตัวไปเพียงคนเดียว แต่ถูกจับไปพร้อมกับ วาเรน เจ้าชายแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์และ โดโลเรส เจ้าชายหมาป่าเงิน ทว่าจะบอกว่าโชคดีก็คงจะพูดไม่ได้เต็มปากนัก เพราะทั้งสามดันมาโผล่ในดินแดนแวมไพร์ที่มีอาณาเขตเวทเป็นกำแพงที่ใหญ่ที่สุดกั้นระหว่างดินแดนมนุษย์กับดินแดนของเผ่าหมาป่าไว้ หากจะออกไปจากที่นี่จะต้องตอบรับคำสั่งล้างบางเผ่าพันธุ์ของแวมไพร์สาวตนนั้นจริง ๆ หรือ ?
“ดูเหมือนไม่มีอะไรสามารถสั่นคลอนสายสัมพันธ์แน่นแฟ้นของพวกเจ้าได้ ช่างน่าอิจฉานัก”
ภาพโดยนักศึกษาฝึกงาน : Pathaphuay