รายละเอียด
เนื้อเรื่องย่อ :
เธอร้าย…เพียงเพราะหวังให้เขาเกลียดชัง
เหมือนอย่างที่เธอโกรธเกลียดและชิงชังเขายิ่งนัก
แต่ยิ่งเธอร้ายกับเขามากเพียงใด
คล้ายดั่งเขายิ่งแกล้ง ยิ่งดีกับเธอมากขึ้นทบทวี
——————————————-
“ปล่อยฉันได้แล้ว”
ดึงมือตัวเองออกจากมือหนา ทว่าเขากลับพลิกข้อมือขึ้นมาจับมือของหล่อนไว้
ลลิตาสะบัดเต็มแรง แต่ก็ไม่พ้นจากพันธนาการที่แน่นหนา
“ฉันบอกให้ปล่อย”
หล่อนตะโกนใส่หน้า แล้วในนาทีนั้นก็ยกมีดขนาดเล็กในมืออีกด้านขึ้นมา
โดยที่เจ้าบ่าวหมาด ๆ เองก็ไม่ทราบว่าก่อนหน้านี้หล่อนแอบซ่อนมันไว้ตรงไหน
แต่ในขณะนี้ ปลายมีดคมกริบกำลังจรดอยู่ที่ลำคอระหงบาง พร้อมจะกดตลอดเวลา
ในดวงตาคู่สวยหวานดูแกร่งกร้าว…ไม่ได้เหลาะแหละเป็นเล่นเลย
“นี่มันอะไรกัน ?”
“ปล่อยมือออกจากมือฉัน”
แม้จะไม่เข้าใจคนตรงหน้านัก แต่มือหนานั้นก็ร่วงผล็อยลงมาอยู่ข้างลำตัวอย่างว่าง่าย
ในดวงตาคู่คมยังเต็มไปด้วยปุจฉา…ไม่เข้าใจ…
“คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับฉัน” หล่อนเน้นย้ำคำชัด
“การแต่งงานครั้งนี้ฉันทำเพราะตามใจคุณย่า ไม่ได้ต้องการจะแต่งงานจริงจัง
และมันจะเป็นแค่เพียงการแต่งงานในนาม พอคุณย่าเลิกคิดเรื่องนี้ แล้วเราค่อยหย่าร้างกัน”
“ไม่ได้”
“ถ้าอยากได้ชื่อว่าข่มขืนผู้หญิงก็ลองดู”
ปลายมีดคมแนบกับลำคอหล่อนจนน่าเสียวไส้
แม้แต่ศรัณย์เองยังไม่กล้าเข้าเสี่ยงกับความบ้าบิ่นของเจ้าสาว
ได้แต่ถอยแล้วมองอย่างระมัดระวัง
