เมื่อแม่มดอายุพันปี ต้องมาเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว มันจะหรรษาแค่ไหนนะ ?!?
ใครบอกกันว่าแม่มดต้องแก่ ใช้ไม้เท้าในการร่ายมนต์ และต้องใช้มนต์มายาเพื่อหลอกผู้คนว่าตัวเองสวย มาอ่านเรื่องนี้เสียก่อน ทุกคนจะเปลี่ยนคำพูดใหม่แน่นอน เพราะแม่มดเรื่องนี้ทุกคนนั้นสวยมากจริง ๆ นะ ดูจากหน้าปกก็ได้ว่าสวยแค่ไหน แล้วที่สำคัญแม่มดที่เป็นตัวหลักของเราดันรู้ว่าโลกที่ตัวเองอยู่ มันคือนิยายเรื่อง “มาตรา มายารัก” ที่พระเจ้าสร้างสรรค์ขึ้นมา แล้วแบบนี้เรื่องราวมันจะหรรษายังไงกันนะ
“ไลล่า” แม่มดผู้ที่ถูกพระเจ้าเลือกให้เป็นอีฟ และต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้เนื้อเรื่องนิยายของโลกที่ไลล่าอยู่ดำเนินไปตามที่ควรจะเป็น และภารกิจแรกที่ได้ก็คือ จับตาดูตัวละครหลัก สังเกตพฤติกรรมที่อาจเปลี่ยนไป เพื่อหาวิญญาณที่มาจากต่างโลก แต่ไหงมันถึงกลายเป็นการเลี้ยงเด็กได้ล่ะเนี่ย ที่สำคัญคือไลล่าเกลียดมนุษย์ ! และเด็ก ๆ ส่วนมากก็เป็นมนุษย์ซะด้วย
“คิงส์” เด็กน้อยที่ไลล่าเก็บมาจากป่าตั้งแต่ทารก ซึ่งได้ “วิเวียน” แม่ของไลล่าดูแลตั้งแต่แรกจนถึง 5 ขวบ ก็ต้องออกจากหมู่บ้านแม่มด เพื่อไปทำภารกิจกับไลล่า แต่กว่าจะมีชื่อเป็นของตัวเองก็ตั้ง 5 ขวบเลยนะ ไลล่าช่างโหดร้ายจริง ๆ เลย
“คาร์โล” เด็กอ่อนแอจากหมู่บ้านนักล่าอสูรที่ไลล่ารับเป็นลูกศิษย์ โดยการฝึกที่ไลล่าคิดว่าปกติ (?) ด้วยการให้คาร์โลและมังกรไฟที่เป็นอสูรประจำตัวใช้ชีวิตอยู่ในถ้ำอสูรเป็นเวลา 1 เดือน แต่จริง ๆ แล้วคือ ไลล่าลืมว่าตัวเองมีลูกศิษย์ แถมยังลืมส่งอาหารให้คาร์โลอีกด้วย !
“ลูคัส” เด็กน้อยลูกครึ่งพ่อมดที่ถูกพ่อแท้ ๆ ทำร้ายอย่างทารุณ แต่เมื่อไลล่ายื่นความช่วยเหลือก็ตอบปฎิเสธและยังเอ่ยคำดูถูกแม่มดออกไป จนไลล่าโกรธและฝังใจถึงกับหาวิธีเอาคืน แต่สุดท้ายก็ยอมรับความช่วยเหลือจากไลล่า และยังเป็นลูกศิษย์คนที่ 2 อีกด้วย
“คิริว” เจ้าชายเอลฟ์ตาบอดตัวน้อยที่เป็นทาสของลูกสาวดยุก ถูกไลล่าช่วยออกมาตอนชุลมุนที่ดยุกอัญเชิญซาตานเพื่อให้ได้เจอคนรักเก่า จนหลุดพ้นจากการเป็นชายบำเรอของลูกสาวดยุก
แล้วเมื่อเด็ก 4 คนที่มีนิสัยและที่มาแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงต้องมาอยู่ร่วมกันโดยมีแม่มดความอดทนต่ำคอยดูแล มันก็ต้องเละเทะเป็นธรรมดา แต่ในความวุ่นวายนั้น สายสัมพันธ์ของครอบครัวกลับค่อย ๆ เกิดขึ้น
นี่คือนิยายที่พาทุกคนไปพบกับการต่อสู้ปราบซาตานร้ายด้วยพลังเวทมนตร์สุดอลังการ และเรื่องราวที่ถ่ายทอดความผูกพันธ์ระหว่างครอบครัวได้อย่างนุ่มนวลที่ถึงแม้ “สมองจะไม่จำ แต่ร่างกายจดจำได้ และต่อให้ร่างกายไม่จำ หัวใจก็ยังจดจำ”
เรียบเรียง: กฤติยา วิเชียรล้ำ
ฝึกงานกองบรรณาธิการนิยาย สำนักพิมพ์ 1168
บทความที่เกี่ยวข้อง ::
